“Ortaokula başlayacakken fabrikaya işçi oldum”

12 yaşında hastalığını fark eden İbrahim Yavuz, sadece parmaklarını hareket ettirebiliyor. 1954 Trabzon, Of doğumlu olan Yavuz, doğuştan kas erimesi hastası. Hastalığını 12 yaşında fark ettiğini anlatan İbrahim Yavuz, “Bu yaştan sonra güçsüzleşmeye başladığımı, arkadaşlarıma koşuda yetişemediğimi fark ettim. 1968 senesinde İstanbul’a geldim, hastalığımın genetik olduğunu ve daha da ilerleyeceğini söylediler. Artık hastalığımla kardeş gibi olduk” diyor.

İlkokulu Of’da bitirdikten sonra 13 yaşında babasını kaybettiğini söyleyen İbrahim Yavuz, şunları anlattı: “En büyük erkek kardeş bendim, aileme bakmam gerekiyordu. Ortaokula başlayacakken fabrikaya işçi olarak transfer oldum. Ama okuma sevgim hiç bitmedi, artarak devam etti. Bir süre sonra çalışamaz duruma gelince, malulen emekli oldum. Emekli olunca da bu sefer eve mahkûm oldum. Yerimden kalkamadığım için cesaretim de kırılmıştı. 20 yaşımdan-53 yaşıma kadar yani yaklaşık 33 sene evde kaldım, zorunlu ihtiyaçlar dışında evden çıkmadım. Aylarca evden çıkmadığım oluyordu. Bu dönemde çok kitap okudum, şiir yazmaya başladım. Okuma hastası olmuştum, kim ne getirirse hangi kitap çıkarsa okuyordum. Çünkü başka yapacak bir şeyim yoktu. O dönemde tanınmış sanatçılar benim dört beş bestemi kullandılar. Şiirlerim de dergilerde yayınlanmaya başlayınca bana cesaret geldi. Bundan sonra daha çok yazmaya başladım ve ilk kitabımı çıkarttım.  Şimdi ise ‘geceleri yakıyorum’ isimli ikinci şiir kitabımı çıkarttım.”

“Belediyenin aracı sayesinde sosyalleştim”

2007’de akülü araba ile tanışan İbrahim Yavuz bu dönemden sonra engelli arkadaşları ile bir arada derneklerde aktif olarak çalışmaya başladığını anlatıyor:

“Kafamda birçok şeyler var ama elimde sadece ilkokul diploması var. Başakşehir Belediyesi’nin Engelsiz Ulaşım Hizmetini öğrendim ve başvurdum. Bu sayede hastaneye, okula ya da derneğe bu araçları kullanarak gidip gelmeye başladım. Önce Ortaokul diplomasını ardından da Lise diplomasını aldım. Bu sefer Üniversiteyi denemeye karar verdim. Açık Öğretim Türk Dili ve Edebiyat Fakültesi’ni kazandım. Bu aşamada belediyenin araçları okula gidip geldim. Bugün 61 yaşımdayım ve bugün Üniversiteyi kazandım. Belediyenin araçları olmasa ben filozof olsam Üniversiteye gidemeyecektim. Yine bu araçlar sayesinde ben evden çıktım, sosyalleştim. Dernek bile kurduk. Engelli arkadaşlarımız için geziler düzenliyoruz, belediyenin araçlarını kullanıyoruz.”

“Örnek olmak istiyorum”

Diplomayı engellilerin hayata tutunabileceklerini, imkan verilirse çok şeyler başarabileceklerini göstermek için aldığını söyleyen Yavuz, hedeflerini şöyle sıralıyor; “Ben çok acı çektim. Bundan sonra da engelli arkadaşlar için faydalı olmak, yol göstermek istiyorum. Nerede bir engelli görsem gidip konuşuyorum, derdini soruyorum. Gelip akıl soranlar var. Ben sadece parmaklarımı hareket ettirebiliyorum, %96 raporluyum. Ben başarabildiysem her engelli arkadaşım da çok daha fazlasını başarabilir.”


Kaynak:İstanbul Times Haber Ajansı (İTHA)